Fabio Genovesi-Vissen voeren

Deze roman speelt zich af in een Toscane zoals ik dat helemaal niet ken; de stank van de sloten dringt overal naar binnen en de sfeer in de het dorpje Muglione is ronduit benauwend te noemen. Met Fiorenzo die een hand heeft verloren bij een vuurwerkongeluk heeft de roman een protagonist die het hart van de lezer stormenderhand verovert. Hij krijgt een relatie met de oudere Tiziana die na haar studie terugkeerde naar het dorp om haar talenten in te zetten voor de gemeenschap. Daar krijgt ze al heel snel spijt van. Dan hebben we nog Mirko, een groot fietstalent die de volledige aandacht van de vader van Fiorenzo (een wielrencoach) opslokt. De beweegredenen van de hoofdrolspelers, en trouwens ook die van de bijfiguren, worden zo prachtig uit de doeken gedaan en de dialogen zijn zo levensecht en spetterend dat je blijft lezen. Van (bijna) alle figuren ga je houden en je voelt mee met hun gevoelens en leeft mee met hun reacties op elkaar. De ontwikkelingen volgen elkaar snel op maar zo natuurlijk dat je er helemaal in meegaat. Knap vind ik dat de verschillende personages zo’n eigen stem hebben. Sommige overpeinzingen zijn hartbrekend, andere hilarisch of ontroerend en voor alle figuren die opgevoerd worden geldt dat ze kleurrijk, bijzonder maar ook altijd geloofwaardig zijn. Ik heb echt genoten van dit boek en kan het van harte aanbevelen.