Kim Smage-Container vrouwen

"Luister!"weert Anne-kon haar collega af. Ze houdt haar hand omhoog en bidt de wind even te gaan liggen. Het lijkt of hij luistert. En dan horen ze het. Van diep in de gedeukte container horen ze zwak geklop. Menselijke geluiden. Er zit iemand in. Weer wordt er geklopt. De hond blaft. Ze horen een stem. Een stem? nee, stemmen klinken anders. Dan buigen ze zich over de rand en bekijken de inhoud. De container os vrijwel vol. Iemand is blijkbaar bezig met een verbouwing. Ze zien afgerukte flarden behang, bruingevlekte platen hardboard, neschimmelde stukken vloerkleed. Er hangt een lucht, een stank die erger is dan alle smerigheid die Anne-kin ooit heeft geroken. Dit ruikt naar dood. Verrottong en ddod. Maar het hoofd dat tussen het afval ligt is niet ddod, niet helemaal levenloos. De ogen waar ze in staren, twijfelen tussen schrik en doodsangst. De hand die zich naar de wand van de container strekt, bloedt uit stukgeslagen knokkels. Iemand kreunt. Het geluid komt uit haar eigen keel of u